دوست دارم موهایم را رنگ سرخی بزنم
مثل همان لاکی که مادرم برایم خریده بود
و میگفت این رنگ بوی نوستالژی می دهد
دوست دارم موهایم را رنگ سرخی بزنم
مثل خون انگشتم که بی هوا با چاقوی آشپزخانه بریده بودمش
که دستم را فشردی ، که بوسیدی ، که خوب شد
و خندیدم و خندیدی…
یادت هست که من یادم رفته بود انگار تمام دردهای دنیا را …!
در سرخی لبخندمان
شکفته بودم باز
حالا دستانم ، لبم ، موهای پریشانم
غریب تر از همیشه به یادت
بوی نوستالژی های مادرم را دارد

…/

نویسنده : پری مثل ” سیده پریسا میرنظامی